Å reflektere handlar om å ta seg ein stund til å tenkje over ting. Dette kan innebere å setje spørsmålsteikn ved noko, prøve å forstå det betre eller sjå på det frå ei anna side. Å reflektere kan bety ulike ting, som å filosofere, vurdere eller kommentere. Når ein reflekterer, oppdagar ein ofte noko nytt om seg sjølv eller omverda. Refleksjon kan hjelpe oss med å utvikle innsikt, kunnskap, forståing og til og med endre haldningane våre. Det kan òg hjelpe oss med å skjerpe ferdigheitene våre i ulike område.

Når det kjem til skriving, kan refleksjon sjåast i mange ulike typar tekstar, som essay og blogginnlegg. I desse tekstane rettar forfattaren merksemda mot sine eigne tankar og kjensler, og brukar ofte ord som "eg", "tru", "tenkje", "synast" og "kjenne". Gjennom slik skriving kan ein lære seg sjølv betre å kjenne. Men det er viktig å tenkje over korleis ein vil framstille seg sjølv i skrivinga. I nokre tekstar vil det kanskje vere naturleg å bruke eit personleg språk, medan i andre kan det vere betre med eit meir upersonleg språk, som med bruk av ordet "ein", for å skape litt avstand.

Ein interessant måte å reflektere i skriving på er å bruke ein oppdikta karakter. Gjennom denne karakteren kan forfattaren utforske tankar og kjensler. Men det er viktig å forstå at forfattaren og denne karakteren ikkje alltid er den samen personen.

Til slutt kan det òg vere fint å kombinere refleksjon med andre skrivehandlingar. Ein kan til dømes først beskrive ein situasjon, og deretter reflektere over korleis denne situasjonen påverka ein. Eller ein kan argumentere for eit poeng og bruke refleksjon for å forklare kvifor ein kjenner slik. Uansett korleis ein vel å bruke refleksjon, er det eit verdifullt verkty for både tenking og skriving.